Eyrarskokk

Myndataka: Börkur Árnason.

 

Ég sá Gísla hlaupavin minn síðast laugardaginn áður en voveiflegu fréttirnar bárust.  Þá mætti hann glaður og reifur í Eyrarskokk og við fórum inn í fjörð, þangað sem Hitaveiturörið liggur undir veginn.  Gísli var þessi týpa sem er svo gaman að hafa með í hópnum.  Alltaf í góðu skapi, alltaf til í að koma með góð ráð og skemmtilegar athugasemdir.  Og alltaf til í það sem var á dagskránni.  Við Gísli vorum sem oftar samferða í bíl ásamt fleirum, síðastliðið sumar þegar við hlupum Laugaveginn.  Gísli svoleiðis reytti af sér brandarana og þegar við hin lentum í hverju hláturskastinu eftir öðru, þá var hann svo hógvær að segja að hann væri ekkert fyndinn, þetta væri bara merki um sérstakan húmor hjá okkur hinum.   Þetta var fyrsti Laugavegurinn hans og hefði örugglega ekki verið sá síðasti ef við hefðum fengið að hafa hann hjá okkur áfram.  Að vísu var Laugavegurinn ekki á dagskrá hjá honum núna næsta sumar, heldur New York marathon.  Hann var á sama báti og svo margir  aðrir Eyrarskokkarar sem höfðu uppgötvað frelsið og ánægjuna við að vera í góðu formi og geta hluti sem maður hafði eiginlega aldrei ímyndað sér að maður myndi gera.  Hlaup voru orðin lífsstíll hjá honum, hann hafði léttst mjög mikið og sagðist vera hættur að segja hluti eins og að það væri engin ástæða til að labba það sem væri hægt að keyra og fleira í þeim dúr.  Það var nú aldeilis ekki eins og hann ætti ekki bíl, við vorum einmitt að tala um það á leiðinni til baka þarna framhjá Hvammi á laugardaginn að hann hafði verið á „gamla grána" sem er ekki lengur grár heldur grænn að keyra um allan bæ í stórhríðinni um daginn, bjargandi fólki sem hafði fest sig. 

Það er svo óskiljanlegt að svona geti gerst.  Gísli var alltaf í endurskinsvesti, sumar sem vetur, alveg sama hvernig veðrið var.   Þannig að ekki er hægt að kenna því um.  Ég hafði sjálf hlaupið framhjá þessum stað þar sem slysið varð fyrr um daginn og séð með eigin augum að aðstæður þar voru bara fínar fyrir utan smá ísingu kannski, vegurinn fínn, auður og breiður.  Ef það er hættulegt að hlaupa þar, þá er hættulegt að vera allstaðar þar sem von er á bílum.  En það væri alls ekki í anda Gísla að láta svona draga úr sér kjarkinn hvað hlaup varðar.   Ég ætla allavega að halda áfram og vona að allir hlaupavinir okkar haldi uppi minningu hans með því að gera slíkt hið sama.  Ég votta fjölskyldu hans og ástvinum innilegustu samúð mína.

Arnfríður Kjartansdóttir

 

 

Myndataka: Ívar Christensen.

Sælir hlaupaáhugamenn.

 Ég fæ öðruhvoru tölvupósta frá fólki sem segist hafa skoðað síðuna þannig að einhverjir lesa þetta.  Eyrarskokk er í fullu fjöri, það er ekki það.  Það byrjaði byrjendahópur í haust sem mun starfa fram að jólum.  Sá hópur hleypur á mánudögum og miðvikudögum kl. 17:30.  Það kostar ekkert að vera með.  

Gamli hópurinn virðist að mestu samanstanda af hlaupurum sem helst vilja hlaupa 14 kílómetra í einum spretti og svo slatta af hlaupurum sem fara styttra á öðrum tímum en Eyrarskokk safnast saman á.   Það er áfram hlaupið frá Átaki kl. 17:15 á mánudögum og miðvikudögum, kl. 12:10 á þriðjudögum og fimmtudögum og kl. 9:30 á laugardögum.  Það er bara um að gera að mæta.

Svo er nefnilega spennandi hvernig veðrið verður síðasta laugardag fyrir jól, sem í ár er 18. desember.  Ef veðrið er skaplegt er um að gera að viðhalda hefðinni að hlaupa sólstöðuhlaup upp að neðra mastrinu í Vaðlaheiði.  Við sjáum til þegar nær dregur.

 

Hlaupakveðja,

Fríða

Eyrarskokk er bara tveggja ára næstumþví, en samt eru komnar gamlar og góðar hefðir hjá okkur.  Ein þeirra er Eyvindarstaðahlaupið sem verður 15. maí í ár, en þetta er í 3. skipti sem hlaupið er haldið. Þetta hlaup er gríðarlega skemmtilegt og voru um 60 manns í fyrra og við vonumst að sjálfsögðu eftir ennþá betri mætingu en þá. Farnar verða 3 vegalengdir eins og síðustu sumur og fólk ræður ferðinni, hvort það vill skokka eða jafnvel hjóla. Um 8 hjólreiðamenn voru með í fyrra. Sumir tóku líka "tvíþraut", hjól og skokk.
Vegalengdirnar eru 3:
35 km, Átak - Eyvindarstaðir í Sölvadal.
24 km, Hrafnagil - Eyvindarstaðir í Sölvadal.
8 km. Saurbær - Eyvindarstaðir í Sölvadal.
Við gerum ráð fyrir tímasetningum sem fólk gæti náð saman á 6 min/km. pace, þannig að það lagt verður af stað:
frá Átaki kl. 8:15,
frá Hrafnagili kl. 9:30, og
frá Smámunasafninu kl. 11. 
Þannig dreifist hópurinn minnst.  Þeir sem vilja byrja á því að sprengja sig með því að hlaupa hratt inn að Hrafnagili, þeir leggja bara af stað seinna frá Átaki, við nefnum engin nöfn.  En án gríns, þá er sniðugast að reyna frekar að fara hratt seinni hluta leiðarinnar en í byrjun, ef maður vill fara hratt.
Það er líka hefð fyrir því að það er gott veður þennan dag, þannig að það er bara um að gera að fara að hlakka til. 
Drykkjarstöðvar verða á leiðinni.
Skráning fer fram í Átaki og Þrekhöll.
Eftir hlaup verða veitingar á Eyvindarstöðum!  Já, það er ekki að spyrja að gestrisninni í sveitinni.
Sjáumst hress og kát í skemmtilegu hlaupi :-)

Það er vel hægt að ganga á Súlur í vestunum og hlaupaskónum eins og sjá má á myndunum hér til hliðar.

Kæru skokkarar nær og fjær. 

Takk fyrir hlaupaárið sem er nýliðið og megi árið sem er nýbyrjað verða okkur enn betra hlaupaár. 

Við höfum staðið okkur frábærlega og spurning hvort hægt sé að toppa það?  Jú, það er allt hægt.  Ég veit ekki hvort við eigum nokkuð að vera að tína til eitthvað sem gerst hefur á liðnu ár sem er mikilvægara en annað.  Auðvitað standa keppnishlaupin upp úr, en hið daglega amstur er jafn mikilvægt, því hvernig gengi þetta ef maður færi ekki út reglulega?   Það sást nú í Gamlárshlaupinu hvað við erum öflug, ég held það hafi verið hátt í 40 Eyrarskokkarar með þar.

Mig langar til að deila með ykkur færslu Deans Karnazes sem finna má á síðu Runner's World.  Svo ég leyfi mér að koma hér með örlítinn úrdrátt, þá hvetur hann okkur hlauparana til að finna eigin takt, einbeita okkur að settum markmiðum, mistakast með glæsibrag ef því er að skipta, gefa okkur tíma til að skreppa út að skokka hversu annríkt sem maður á annars, og já, bara halda áfram að kanna nýjar hlaupaslóðir :)

Áramótahlaupakveðja,

Fríða